man gom shodeam... in jomleiie ke barha va barha ba khodam migam. donbale iek doost migardam, va shaiad donbale khodam. roozmaregie zendegi migzare. saatha poshte ham, roozha shab mishan, hafteha tamoom mishan, va mahha be sal gereh mikhoran, va man rah miram va khodamo mikeshonam bi hich angizeii. dishab toie rah baz bahs kardim. behem kheili rok goft ke mano ghabool nadare, be nazaresh man adame bi tadbiri hastam, va fekr mikone ke man va khanevadeie man vel kharj hastim. gahi divanevar asheghesham, gahi delam nemikhad bebinamesh. mitarsam ke nashokr basham va etefaghi baraie zendegim biofte. amma chizi ke mosalame, man bi hadaf doore khodam micharkham va roozhamo migzarononam

بیشتر از یک ساله که به اینجا سر نزدم. زندگی به شکل خیلی روزمره داره میگذره. هانا الان ۸ ماه و ۱۰ روز داره. ما خونه خریدیم. اقامت داریم و دیگه جا افتادیم. هنوز هم خیلی روزها توی ایینه از خودم میپرسم که ایا این منم که مادر شدم. هنوز هم باورم نمیشه. باید بگم که عوض شدم. همه چیز عوض شده. من| اون| رابطه. گاهی دلم برای قبل تنگ میشه. نه اینکه هانا رو دوست نداشته باشم نه. هیچ چیزی برام جای اونو نمیگیره. دلم فقط برای رهایی برای اینکه توانایی رها کردن داشته باشم تنگ شده. یک چند وقته که دوست دارم گم و گور شم ...